به نقل از «ایسکانیوز»

مرضیه برومند: بدون سیاست‌زدگی برنامه‌های خانه سینما را دنبال می‌کنم

تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۱۴۴۹۱

به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، عصر امروز یکشنبه ۲۱ اسفندماه مراسم تودیع منوچهر شاهسواری و معارفه مرضیه برومند مدیرعامل جدید خانه سینما با حضور اهالی سینما برگزار شد.

برومند مدیرعامل خانه سینما شد

در ابتدای این نشست، همایون اسعدیان کارگردان سینما گفت: تودیع و معارفه برای کسی است که می‌آید و می‌رود. نه آقای شاهسواری قرار است برود و نه خانم برومند تازه آمده است، اینجا خانه ماست و خانه ما جایی است که برای آن خون دل خورده‌ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینکه بگویم آقای شاهسواری چه زحمتی برای خانه بکشد باید بگویم در این ۳۰ سال همه مدیران عامل برای خانه سینما تلاش کرده‌اند. فکر نمی‌کنم از این به بعد نیز خانه را رها کند.

خانم برومند ویرانه تحویل نگرفته است

وی ادامه داد: خانم برومند نیز یک ویرانه را تحویل نگرفته است بلکه خانه‌ای آبرومند را تحویل گرفته است. خانم برومند سمت بزرگ‌تری همه ما را دارد، او بسیار پرانرژی است و امیدوارم این انرژی را برای خانه نیز بگذارد اما امیدوارم این خانه را تبدیل به عروسک و ما را عروسک نکند چون کار او با عروسک است.

در ادامه محمدمهدی عسگرپور رئیس هیأت مدیره خانه سینما نیز بیان کرد: مراسم تودیع و معارفه مربوط به نهادهای حاکمیتی و دولتی است و منوچهر شاهسواری همیشه در خانه بوده و هست. خانم برومند نیز همیشه در آشوب‌ها به خانه کمک می‌کرد. برخی از دوستان نقش ایجاد عدم تعادل را داشتند و می‌پرسیدند که چرا انتخاب مدیر عامل طول کشید. وقتی هیأت مدیره جدید انتخاب شد خانم مهسا امینی فوت نکرده بود و ناگهان کشور و خانه درگیر ماجراهایی شد.

وی ادامه داد: در مورد گرایش فکری هیأت مدیره نیز باید بگویم که هیأت مدیره جدید در دو محور مأموریت دارد که شامل عرصه جدید صوت و تصویر و صنعت فیلم است که در آن قرار گرفته است. سینما ممکن است شکل و شمایل متفاوتی پیدا کند که می‌تواند بخشی از نیروها را از دست دهیم و نیروهای جدید وارد سینما شوند. خانه سینما باید به سنتی حرکت کند تا این عرصه را درک کند که می‌تواند باعث اضمحلال صنوف شود. مساله دیگر این است که جایگاه نهاد صنفی در مجموع معادلات کشور شکل گیرد. این نوع از جایگاه فعلی در شأن سینمای کشور نیست و باید جایگاه درست پیدا شود و نباید تمرکز خود را از دست دهیم و دچار حاشیه شویم. به همین دلیل باید جایگاه در شأن سینما را پیدا کنیم.

اصناف سینمایی باید شناسنامه داشته باشند

در ادامه فرهاد توحیدی گفت: مدیرعاملی خانه سینما و کار اجرایی آن راه رفتن روی لبه تیغ است و با یک بند بازی خاصی باید این کار را ادامه دهند. خانه سینما آنقدر درگیر حاشیه‌های عجیب می‌شود که مدیرعامل درگیر مسائل روزمره می‌شود. آقای شاهسواری در دوره دشواری کار خود را آغاز کرد و چند کار بزرگ انجام داد می‌توان گفت خانه سینما با مشکل ثبت مواجه بود، ما جامعه اصناف سینمای ایران هستیم و اصناف هم باید شناسه داشته باشند تا ثبت شد، یکی از مهمترین کارها ثبت اصناف در وزارت کار بود.

وی ادامه داد: خانه سینما خانه‌ای است که حاصل بیش از ۳۰ صنف است، وزارت ارشاد قواعد این جامعه را نمی‌فهمد، قرار نیست دست و پای این نهاد صنفی قطع شود بلکه باید یک تخت جدید برای آن فراهم شود. مهمترین کاری که از خانم برومند انتظار می‌رود این است یک یادگار از خود به جای بگذارد و خانه سینما را تبدیل به سازمان صنعت فیلم ایران تبدیل کند و منوچهر شاهسواری در دوره خود مقدمات این کار را فراهم کرده است.

در ادامه منوچهر شاهسواری گفت: از همه آنچه که دلم می‌خواست انجام شود و نشد طلب حلالیت می‌کنم. اسفند، ماه دلگیری است چرا که باید حساب خود را با سالی که گذشت تصفیه کنیم. اما اسفند تمام می‌شود و منتظر بهار با تمام لحظات خوش آن می‌مانیم. بی شک فکر می‌کنم از زمانی که دستیار دو بودم تا الان، نسبت به خانه سینما یک دلبستگی ساختاری دارم و اعتقاد دارم بدون یک نهاد مستقر و حرفه‌ای این حرفه راه به جایی نمی‌برد. اگر امروز دوستان من از صنعت فیلم ایران حرف می‌زنند یک تغییر نگرش است و برای این اتفاق باید مسلط به همه موارد باشیم.

به مرضیه برومند خوش آمد نمی‌گوییم

وی تاکید کرد: همه ما علاقه مند به یک سینمای شکوفا هستیم. به مرضیه برومند خوش آمد نمی‌گویم چون همیشه بوده است بلکه باید بگویم باید صبوری کند چرا که چندسالی است طوفان تغییرات همه هستی ما را دربرگرفته اما این طوفان تغییرات تمام می‌شود اما صبوری مدارا و تعامل برای گذر از این طوفان لازم است. ما باید سینمای ایران را از یک منظر جهانی ببینیم. سینمای ایران از لحاظ هسته مرکزی روشنفکری بار سنگینی روی دوش آن است و برای آن باید جان خود را بدهیم.

وی افزود: من جزو معدود مدیران عامل خانه سینما هستم که با ۴ معاون سینمایی مواجه داشتم، ما در یک وضعیت اجتماعی هستیم که گاهی در تقابل با موقعیت‌هایی قرار می‌گیریم که اندازه آن بحث اندازه نیست، اندازه خانه سینما نباید وارد کوچه پس کوچه‌ها شود و باید وسعت بیشتری داشته باشد و این امر با گفتگو صورت می‌گیرد. ما در حال آماده کردن سرزمین برای فرزندان هنرمند خود هستیم و حق نداریم زمین سوخته به آنها تحویل دهیم. دلم می‌خواست کمی از غصه‌هایی که در این سال‌ها بر من رفت بگویم اما امروز وقت آن نیست. رنج‌هایی که به لحاظ فضای عمومی و درونی برای من و همکارانم ایجاد شد بسیار سخت بود. خانم برومند شما دومین بانویی هستی که بر خانه مدیریت می‌کنی، اولی فرشته طائرپور بود و حالا که تو دوستش هستی. من به نیت مراقبت در سمت مدیرعامل آمدم و فکر می‌کنم از لحاظ روحی به بخشی از آن رسیده‌ام.

برومند: خوشحالم همه خوشحال شده‌اند

در ادامه مرضیه برومند مدیرعامل جدید خانه سینما گفت: تصور می‌کنند من رئیس سینمای ایران شده‌ام! خوشحالم همه خوشحال شده‌اند اما هیچ وقت خود را متفاوت با آقایان نمی‌دیدم. امیدوارم بتوانم از پس این مسئولیت سخت بر بیایم. زمانی که آقای عسگرپور به پیشنهاد مدیرعاملی داد خیلی تعجب کردم و از آن بیشتر زمانی که آن را قبول کردم بیشتر تعجب کردم و بعد فهمیدم احساسم بر قلبم غلبه کرد. دو تصویر جلوی نظرم بود اول تصویر داوود رشیدی بود که از بدو تأسیس خانه سینما شاهد تلاش‌های او بودم که تا آخرین روز حیات خود برای خانه سینما و تئاتر می‌کشید و شاهد چالش‌هایی که برای خانه سینما پشت سر گذاشت بود، بودم.

وی افزود: تصویر بعدی تصویر فرشته طائرپور و مادرانگی، قدرت و تسلطش بر صنف که جایگزینی آن سخت است و امیدوارم بتوانم راه او را ادامه دهم. خانه سینما میراث بزرگ هنرمندانی است که ۳۰ سال برای حفظ خانه سینما تلاش کنم. اینکه هیأت مدیره خانه سینما به این نتیجه رسیده است که من به اقتدار خانه سینما کمک می‌کنم، آن را قبول می‌کنم. قول می‌دهم تلاش کنم تا تعادلی بین احساسات و عقلانیت خود برقرار کنم تا در آرامش واقع‌گرایانه و بدون سیاست زدگی برنامه‌های خانه سینما را دنبال کنم. به خاطر منافع خانه سینما اهل تعامل و گفتگو هستم و از درون خانه سینما از نظرات تمام صنوف بهره مند شوم. تقریباً هیچ چیز نمی‌دانم و باید به کمک دوستان این همه مشکل را حل کنیم. امیدوارم آبروی خانم‌ها را نبرم.

علیرضا حسینی عضو هیأت مدیره خانه سینما نیز طی گزارشی فعالیت‌های خانه سینما برای سینماگران دربند ارائه کرد و گفت: بسیاری از دوستان در راه ما را همراهی کردند و آقای خزاعی رئیس سازمان سینمایی؛ آقای ایل‌بیگی و قوه قضائیه در این زمینه بسیار ما را همراهی کردند.

در انتها از همایون اسعدیان، شهاب حسینی، محسن امیریوسفی، علی مردانه، مهدی کوهیان، ستاره اسکندری، نغمه دانش، شراره عطاری، حمیدرضا نوربخش، رامبد جوان، مجتبی میرتهماسب، منصوره وافری، مینا جهانگیری، محمدرضا نوربخش، غزل نهانی، و تعدادی دیگر از هنرمندان که در زمینه آزادی هنرمندان تلاش کرده بودند، تقدیر شد.

ستاره اسکندری گفت: از این قدردانی ممنون و معذب شدم. البته من نمی‌خواستم اسمی آورده شود.

شهاب حسینی نیز هنگام تقدیر در این بخش بیان کرد: وقتی دعوت شدم فکر کردم به مراسم تودیع و معارفه دعوت شده‌ام. هرچه کردیم وظیفه بوده و آنچه که کردیم نیاز به تقدیر نداشت.

کد خبر: 1174563 برچسب‌ها اخبار سینما

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: اخبار سینما منوچهر شاهسواری مرضیه برومند سینمای ایران خانم برومند هیأت مدیره خانه سینما برای خانه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۱۴۴۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه بایدن برای مقابله با جنبش دانشجویی حامی فلسطین چیست؟

شکل گرفتن جنبش دانشجویی حامی مقاومت فلسطین و معترض به جنایات صهیونیست‌ها در غزه که این روزها فعالیت شدیدی در سراسر آمریکا دارد، زنگ خطری جدی برای آینده بایدن در سال انتخابات ریاست‌جمهوری است. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، دولت آمریکا بخوبی به این مساله واقف است که در پی از دست دادن رای مسلمانان، حالا با سرکوب شدید جنبش‌های دانشجویی به سمت از دست دادن رای جوانان آمریکایی نیز می‌رود. دولت بایدن که این روزها در حال تصمیم‌گیری درباره نوع مواجهه با دونالد ترامپ در عرصه رقابت‌های انتخاباتی است، حالا فرصت را مغتنم شمرده تا با حمایت صد‌درصدی و قاطعانه از رژیم صهیونیستی، رای لابی صهیونیستی و یهودیان آمریکا را برای خود تضمین کند و اجازه ندهد این گروه از رای‌دهندگان به سمت کمپین انتخاباتی ترامپ بروند اما همین اقدام احتمالا باعث ‌شود سبد رای او باز هم در جامعه آمریکایی کوچک‌ و کوچک‌تر شود. 

گسل‌های اجتماعی موجود در جامعه آمریکا - که همواره در تاریخ این کشور وجود داشته - بعد از سال 2016 و روی کار آمدن ترامپ، عمیق و عمیق‌تر شده است و حالا غیر از مساله سیاه و سفید، یک درصد و 99 درصد و لیبرال و محافظه‌کار، گسل اجتماعی جدیدی دهان باز کرده که می‌تواند نتیجه انتخابات را تا حد زیادی دچار تغییر کند. بایدن سال 2020 با این وعده انتخاباتی راهی کاخ سفید شد که از عمق گسل‌های اجتماعی جامعه آمریکا کم و سعی کند دوقطبی سیاسی موجود را تا حد زیادی کاهش دهد اما او همان‌طور که در انجام سایر وعده‌هایش شکست خورد، در این زمینه نیز نه‌تنها شکست خورد که شرایط را بسیار بدتر از قبل ساخت. 

اگرچه ترامپ با صحبت‌های نژادپرستانه و سیاست‌های خود، زمینه فعال شدن گسل‌ها را فراهم کرد اما بایدن آنها را تبدیل به آتشفشان واقعی کرد. از سال 2020،  مساله سیاه و سفید همچنان در جامعه آمریکایی حل‌ نشده باقی مانده است؛ بحران مهاجران همچنان به قوت خود باقی است و مساله شکاف اقتصادی با ولخرجی‌های دولت او در عرصه سیاست خارجی و فرستادن پول مالیات‌دهندگان آمریکایی به اوکراین، اسرائیل و تایوان، هر روز بیشتر از قبل می‌شود. او حالا با حمایت بی‌شرمانه خود از جنایت‌های صهیونیست‌ها در غزه، گسل دیگری را در این جامعه باز کرده و از این می‌ترسد که گدازه‌های آتشفشانی آن تمام جامعه آمریکا را دربر گیرد.

نسل جدید جوانان آمریکا که در دانشگاه‌ها و دانشکده‌های این کشور مشغول تحصیل بوده و قرار است بزودی در مناصب مدیریتی آن حضور پیدا کند، حالا با دولتی رو‌به‌رو است که به آسانی بسیاری از ارزش‌های این جامعه - که برای به دست آوردنش هزینه زیادی صرف شده است - توسط آن تهدید می‌شود. آزادی بیان در دانشگاه‌ها که در دهه 60 میلادی با جنبش دانشجویان به ثمر نشست و در نهایت منجر به شکل‌گیری اعتراضات بزرگ به جنایات آمریکا در جنگ ویتنام و نقض حقوق بشر در داخل این کشور علیه جامعه سیاهان شد، حالا به راحتی با یک تماس تلفنی از طرف روسای دانشگاه‌ها با پلیس یا گارد ملی زیر سوال می‌رود. معترضان به جنایات صهیونیست‌ها و افراد فعال در جنبش‌های دانشجویی که تا پیش از این در نهایت با اتهاماتی نظیر بستن راه‌ها راهی دادگاه می‌شدند، حالا با اتهام حمایت از تروریسم باید در انتظار حکم‌های سنگین باشند و همان‌طور که در برخی رسانه‌های آمریکایی کم و بیش به آن اشاره می‌شود، فضای سیاسی آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری بایدن، به سمت ایجاد یک «مک‌کارتیسم» جدید برای حذف صدای منتقدان پیش می‌رود. سوالی که هم‌اکنون درباره نتیجه جنبش‌های اخیر وجود دارد این است: آیا جنبش دانشجویی اخیر در حمایت از فلسطین، می‌تواند مانند جنبش‌های دانشجویی دهه‌های 60 و 70 میلادی یا حتی جنبش مقابله با آپارتاید در دهه 80 میلادی، نتیجه خاصی با خود به همراه داشته باشد و به تغییر سیاست‌ها در کاخ سفید منجر شود؟ آیا دانشجویانی که یک بار توانستند لوایح حقوق مدنی سیاه‌پوستان و حق رای را در دهه‌های 60 و 70 میلادی در کنگره به تصویب برسانند و رئیس‌جمهور وقت آمریکا را مجبور کنند به جنگ و جنایت در ویتنام پایان دهد، حالا هم می‌توانند اقدامی انقلابی در زمینه صلح‌طلبی و مقابله با آپارتاید در اسرائیل انجام دهند؟ آیا دانشجویانی که زمانی توانستند ادامه جنبش تسخیر وال‌استریت در سال 2011 میلادی را به کمپین انتخاباتی دموکرات‌های پیشرو (از جمله برنی سندرز) در انتخابات 2016 ببرند، می‌توانند هم‌اینک نیز باعث ایجاد موجی جدید در فضای سیاسی واشنگتن شوند؟

نکته مهم در پیروزی‌های قبلی جنبش‌های دانشجویی همراه شدن آنها با سایر جنبش‌های اجتماعی بود؛ جنبش‌هایی نظیر جنبش حقوق مدنی سیاه‌پوستان، جنبش‌های کارگری و... . در شرایط حاضر نیز به نظر می‌رسد جنبش حمایت از مردم فلسطین در شرایطی می‌تواند با پیروزی و تغییر سیاست‌ها همراه باشد که بتواند به جذب سایر جنبش‌های اجتماعی در آمریکا بپردازد. جنبش‌های کارگری، جنبش‌هایی علیه تبعیض نژادی و جنبش قدیمی تسخیر وال‌استریت یا جنبش‌های فعال‌تری چون جنبش‌های زیست‌محیطی، در نهایت با همکاری یکدیگر می‌توانند توجه بخش مهمی از افکار عمومی و سیاستمداران را به موضوع فلسطین و غزه جلب کنند.

البته دولت بایدن نیز درس‌های خاص خود را از تاریخ جنبش‌های مدنی در آمریکا فراگرفته و حالا با راهکارهای جدیدتری به مصاف دانشجویان می‌رود. 

1- سرکوب موقت: نخستین ابزار دولت بایدن که توسط برخی روسای دانشگاه‌ها و فرمانداران مانند گرک ابوت، فرماندار تگزاس نیز تشویق می‌شود، تلاش برای سرکوب موقت جنبش‌های دانشجویی با اعمال خشونت و بازداشت‌های گسترده است. 

آنها تصور می‌کنند درست مانند روزهای ابتدایی جنگ در غزه و جنبش دانشجویی دانشگاه‌های هاروارد، ام‌آی‌تی و پنسیلوانیا که با خشونت سرکوب و روسای دانشگاه‌ها نیز مجبور به استعفا شدند، می‌توانند با ارعاب دانشجویان، آنها را از اعتراض به جنایات صهیونیست‌ها و حمایت دولت بایدن از این جنایات بازدارند. 

2- تعریف اتهامات امنیتی برای معترضان: دومین راهکار دولت بایدن- و البته کنگره آمریکا- تعریف کردن اتهام امنیتی برای معترضان است. این همان راهکاری است که برای متهمان حادثه 6 ژانویه نیز به کار برده و منجر به حکم‌های سنگین برای معترضان به نتایج انتخابات شد. این بار کنگره آمریکا بلافاصله شعار «فلسطین؛ از نهر تا بحر» را شعاری در جهت محو اسرائیل از نقشه دنیا دانست و حامیان این شعار را همراهان تروریسم خطاب کرد. در مرحله بعد این شعار، یک شعار نژادپرستانه خوانده شد و اتهام «ضدیهود» نیز به اتهامات معترضان اضافه شده و اعتراض به صهیونیسم با عنوان اتهام نژادپرستانه «ضدیهود» شناخته شد. حالا در راهپیمایی‌ها و تحصن‌های اعتراضی دانشگاهیان، کسانی که از این نوع شعارها سر دهند، بلافاصله دستگیر شده و باید دید تا مدتی دیگر، دادگاه‌ها چه اتهاماتی را علیه آنها مطرح می‌کنند.

3- پرونده‌سازی برای معترضان: پرونده‌سازی برای معترضان و حامیان آنها و خارج کردن افراد رادیکال از حلقه افراد فعال در عرصه سیاست و کشاندن میانه‌روها به حلقه‌های جامعه سیاسی آمریکا که تاثیر کمتری بر سیاست‌ها دارند، از جمله دیگر راهکارهایی است که دولت بایدن برای سرکوب اعتراضات و کشاندن آن به عرصه‌های دیگر در پیش گرفته است. او گمان می‌کند مانند جنبش تسخیر وال‌استریت و حل شدن این جنبش در کمپین انتخاباتی برنی سندرز در سال 2020، می‌تواند آنها را به سمت ساکت شدن و حل شدن در فضای تمکین از سیاست‌های واشنگتن رهنمون کند. بر همین اساس است که دانشجویان در شرایط فعلی تهدید به محرومیت از تحصیل یا محرومیت از به کارگیری در مشاغل دولتی می‌شوند.

4- فرار از رویارویی با دانشجویان معترض: تاکنون تنها مایک جانسون، رئیس تندرو و جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان به دانشگاه کلمبیا رفته و با دانشجویان معترض روبه‌رو شده است که او هم آنها را تهدید کرده است در صورت ادامه روند اعتراض‌شان، باید با گارد ملی آمریکا روبه‌رو شوند. رسانه‌های آمریکایی اما در مقابل گفته‌اند با توجه به نزدیک شدن فصل جشن‌های فارغ‌التحصیلی در دانشگاه‌های آمریکا که معمولا با حضور عوامل دولتی، از جمله رئیس‌جمهور یا معاون او برگزار می‌شود، دولت بایدن اعلام کرده است امسال بایدن و کاملا هریس حضور کمتری در دانشگاه‌ها خواهند داشت و احتمالا حضور بایدن به بازدیدی اجمالی از یک دانشکده نظامی ختم خواهد شد. 

همه این راهکارها نشان می‌دهد بایدن تلاش دارد این بحران را با کمترین سر و صدا به پایان ببرد و بعد به فکر چاره‌ای جهت گرفتن رای همین دانشجویان در چند ماه آینده باشد. بر همین اساس است که رسانه‌های آمریکایی طی چند روز گذشته تبلیغات وسیعی درباره اجرایی شدن طرح بخشودگی وام‌های دانشجویی توسط دولت بایدن را آغاز کرده‌اند. حالا باید منتظر ماند و دید آیا این اقدامات می‌تواند باعث سرد شدن جنبش دانشجویی نسبت به تحولات اخیر در غزه شود یا عمق جنایت‌های صهیونیست‌ها در فلسطین، جنبش دانشجویی سال 2024 را نیز به صدر جنبش‌های تاثیرگذار در آمریکا بازمی‌گرداند.

منبع: وطن امروز

انتهای پیام/